Toeren langs het industrieel erfgoed
Touren entlang der Industriekultur
Tot in de tweede helft van de twintigste eeuw waren rokende schoorstenen hét symbool van de industrialisatie in Europa. In de loop van de jaren zeventig verscheen de schoorsteen opnieuw in beeld. Niet meer rokend, maar opgeblazen: de vallende schoorsteen werd de metafoor voor de ondergang van de traditionele industrie. Tegelijkertijd, met het zichtbaar verdwijnen van de industrie uit het beeld van stad en land, groeide langzaam het besef, dat dit ook een verarming betekende. Fabrieksgebouwen werden vaak onnodig gesloopt, omdat de waarde van deze gebouwen niet gezien werd of omdat er geen goede herbestemming voor gevonden kon worden. Pas toen in de jaren tachtig 'industrieel erfgoed' op de UNESCO -werelderfgoedlijst werd geplaatst, kwam het behoud ervan in Europa aarzelend op gang.
Rauchende Schornsteine waren bis in die zweite Hälfte des 20. Jahrhunderts das Symbol der Industrialisierung in Europa. Im Laufe der 1970er Jahre tauchte der Schornstein wieder im Bild auf. Nicht mehr rauchend, sondern gesprengt: Der fallende Schornstein wurde zur Metapher für den Niedergang der traditionellen Industrie. Gleichzeitig mit dem sichtbaren Verschwinden der Industrie aus dem Bild von Stadt und Land wuchste langsam die Erkenntnis, dass dies auch Verarmung bedeutete. Fabrikgebäude wurden oft unnötigerweise abgerissen, weil der Wert dieser Gebäude nicht erkannt wurde oder weil keine angemessene Umnutzung für sie gefunden werden konnte. Erst als „Industriekultur“ in den 1980er Jahren in die UNESCO-Welterbeliste aufgenommen wurde, begann seine Erhaltung in Europa zögerlich.